Docent Računarskog fakulteta dr Miloš Jovanović objavio je preko 70 naučnih publikacija u vodećim međunarodnim časopisima, međunarodnim i domaćim konferencijama, bio je gostujući istraživač od 1998 do 2002. na Univerzitetu u Torontu, laboratorija za robotiku mašinskog fakulteta, član je uređivačkog odbora časopisa Robotica & Management, International Journal, ISSN 1453-2069, Editura Eftimie Murgu, Reşiţa, Rumunija. Poseduje 3 međunarodno priznata patenta. Osim što predaje na Računarskom fakultetu dr Miloš Jovanović radi u institutuMihajlo Pupin u centru za robotiku. Njegov naučni interes baziran je na servisnoj i personalnoj robotici, biološki inspirisanim sistemima, humanoidnoj robotici, biomehanici, dvonožnom hodu, namenskim upravljačkim sistemima, senzorici i prikupljanju podataka sa senzora, sistem integraciji.
Trenutno je angažovan na projektu Ministarstva pod nazivom „Istraživanje i razvoj ambijentalno inteligentnih servisnih robota antropomorfnih karakteristika“ TP-35003 pod rukovodstvom prof. dr Veljka Potkonjaka.
Svoje rezultate, sa koautorima Aleksandrom Rodićem i Svemirom Popićem, publikovao je kao poglavlje, pod nazivom „Realizacija i funkcionalnost egzoskeletnih sistema u cilju zamene ekstremiteta ili u cilju ukupnog poboljšanja performansi“ u monografiji „Reaealizacija i funkcionalnost humanoidnih lokomocionih sistema“ pod uredništvom prof. Marka Ćećarelija i prof. Đuzepea Karbonea. U ovom istraživačkom radu predstavljena je arhivska građa, originalni tehnički crteži i koncepcijske šeme razvoja ranih egzoskeletnih sistema sa kraja 1960-ih i ranih 1970-ih godina prošlog veka. Ovaj pionirski razvoj istraživača Beogradske škole robotike, i danas predstavlja početnu referentnu i istraživačku osnovu egzoskeletnih sistema u svetu. To znači da su rezultati dobijeni početkom 70-tih godina prošlog veka od strane srpskih istraživača, inspirisali najnovija dizajnerska i inženjerska rešenja u svetu. U ovom radu predstavljeni su rani mehanički dizajn i upravljački sistem robotskih mehanizama za zamenu nedostajućih eksremiteta, kao i sistemi za osnaživanje fizičkih performansi. Razmotreni su, takođe, neki biomehanički aspekti prirodnog hoda kod zdravih ljudi u cilju boljeg razumevanja kompleksnog fenomena ljudskog hoda.
Sve ovo ima za cilj realizaciju aktivnih veštačkih proteza za zamenu nedostajućih ekstremiteta koje u potpunosti otklanjaju osećaj hendikepiranosti kod pacijenata, kao i što bolju realizaciju aktivnih egzoskeletnih sistema koji osnažuju mehaničke karakteristike korisnika u cilju uvećanja snage i drugih fizičkih mogućnosti korisnika.
„Kretanje i fizička aktivnost značajno utiču kako na kvalitet života, kako na sam kvalitet života tako i na životni vek jer održavaju mnoge fiziološke funkcije ljudi kao što su cirkulatorni, respiratorni, kardio-vaskularni sistem , neuro-mišićni sistem, itd. Patološke promene i povrede skeletnog i neuro-mišićnog sistema značajno smanjuju psihofizičke sposobnosti čoveka koje takođe indirektno utiču na socijalno-ekonomski status osobe. Briga o ljudima sa fizičkim nedostacima ili fizičkim ograničenjima u smislu gubitka ili delimičnog gubitka lokomocionih sposobnosti su od velikog značaja, kako za pojedince, tako i za zajednicu kojoj pojedinac pripada. Postoji veliko interesovanje istraživača i industrije koja se bavi razvojem i prodajom medicinske opreme za kontinuiranim unapređivanjem znanja i tehnologija u pogledu dizajniranja ortopedsikh robotizovanih sistema hendikepiranih osoba. Nisu samo nauka i inženjerstvo presudni faktori u razvoju medicinskih uređaja. Značajni uticaji na napredak u ovoj oblasti imaju određeni pravni i etički aspekti kao i propisi koji su indirektno uključeni u distribuciju i ovih ortopedsih uređajae zbog vrlo strogih etičkih i zakonodavnih zahteva, propsa, strogih etičkih i zakonodavnih zahteva i restriktivnih standarda.
Upotreba robota i medicinskih pomagala u procesu rehabilitacije je veoma efikasna za pacijente u pogledu fizičkog tretmana koji se sastoji od dugoročnog ponavljanje pokreta što na kraju vodi ka oporavku i ponovnom uspostavljanju nerva i jačanju mišićnog sistema. Roboti pomoću kojih se rade fizičke vežbe, takođe se koriste za uvećanje celokupnog indeksa fizičkog stanja pacijenta (snaga,brzina, stabilnost itd.)
Korišćenjem robotskih pomagala, poput egzoskeleta, medicinska terapija dodatno pruža neophodnu motivaciju pacijenata nudeći mu sposobnost izvođenja realnijih pokreta što pozitivno utiče na mentalno stanje čoveka“.